ในปี พ.ศ.๒๕๐๖ ได้มีการประชุมของสหประชาชาติว่าด้วยเรื่องการเดินทางและการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ ที่กรุงโรม ประเทศอิตาลี ได้ยอมรับข้อเสนอเกี่ยวกับคำจำกัดความของการท่องเที่ยว (IUOTO : The International Union Of Official Travel Organizations หรือการท่องเที่ยวโลก World Tourism Organization,WTO) ได้ให้คำจำกัดความไว้ว่า
๑.เป็นการเดินทางจากที่อยู่อาศัยไปยังที่อื่นชั่วคราว
๒.เป็นการเดินทางด้วยความสมัครใจ
๓.เป็นการเดินทางด้วยวัตถุประสงค์ใดๆก็ตามที่ไม่ใช่เพื่อการประกอบอาชีพและการหารายได้
คำนิยามที่เรียก
๑.ผู้มาเยือน Visitor ผู้ที่เดินทางเพื่อการท่องเที่ยว
๒.นักท่องเที่ยว Tourist ผู้มาเยือนชั่วคราว พักอาศัยอย่างน้อย ๑ วัน
๓.นักทัศนาจร Excursionist ผู้มาเยือนชั่วคราวไม่เกิน ๒๔ ชั่วโมง
กลุ่มนักท่องเที่ยว ได้แก่
๑.ผู้ที่ไม่มีถิ่นพำนักอยู่ในสถานที่ที่ไปเยือน
๒.ผู้ที่มีสัญชาติของประเทศนั้น
๓.ผู้ที่เป็นลูกเรือ ซึ่งไม่มีถิ่นพำนักในสถานที่ที่ไปเยือนและแวะพักเพียงชั่วคราว น้อยกว่า ๒๔ ชั่วโมง
*****นอกจากนี้ยังมีกลุ่มผู้มาเยือนได้อีก เช่นกัน ได้แก่
๑.ผู้มาเยือนขาเข้า Inbound Visitor
๒.ผู้มาเยือนขาออก Outbound Visitor
๓.ผู้มาเยือนภายในประเทศ Domestic Visitor
ประเภทการท่องเที่ยว
๑.การท่องเที่ยวภายในประเทศ Domestic Tourism
๒.การท่องเที่ยวเข้ามาในประทศ Inbound Tourism
๓.ผู้มาเยือนภายในประเทศ Outbound Tourism
การแบ่งตามลักษณะการจัดการเดินทาง
๑.การท่องเที่ยวแบบหมู่คณะ Group Inclusive Tour : GIT
๒.การท่องเที่ยวแบบอิสระ Foreign Individual Tourism : FIT
การแบ่งตามวัตถุประสงค์ของการเดินทาง
๑.การท่องเที่ยวเพื่อความเพลิดเพลินและพักผ่อน
๒.การท่องเที่ยวเพื่อธุระกิจ
๓.การท่องเที่ยวเพื่อวัตถุประสงค์พิเศษ
ที่มา :Holloway J. Christopher. The business of Tourism LONDON : Pearson Education Limited,2002 p.1 and Lickorish J. Leonard and Jenkins L. Carson.An Interoduction to Tourism Oxford : Reed Educational and professional Publishing,1997 p1
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. เอกสารประกอบการสอนชุดวิชา ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว(ปากเกร็ด : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช,๒๕๔๕)หน้า ๗๕.
มหาวิทยาลัยธุระกิจบัณฑิตย์. เอกสารประกอบการเรียน อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น